Sommardraum

Tidlegare i år strikka eg denne jakka til meg sjølv, og tradisjonen tru kjøpte eg ein heil pakke med garn, med den tanken i bakhovudet at eg nok alltids skulle finne på noko med restane. Når eg tenkjer meg om, så blei eg faktisk sendt inn på lageret for å plukke ut det eg ville ha sjølv også. Dei har nok sett meg eit par gonger før på den butikken der...

Etter at eg var ferdig med jakka, låg det ein passe haug med nøste og venta på å bli brukt. Det er som tilegare nemnt ekkelt kaldt i Trøndelag for tida, så kva passar vel betre då enn å dra for gardinene, drøyme seg til ein sommarleg og varm stad og strikke ein fin sommartopp? Han blir vel neppe brukt med det siste, men ein kan vel kanskje ha eit håp om at han kan få kome fram ein gong eller to i fellesferietida. Viss vi blir velsigna med ein middels trøndersommar i år også, så får eg bruke han med ullundertøy under....

Eg støvsuga Garnstudio sine sider etter ein topp som fall i smak, men fann ikkje noko som passa heilt. Eg likte denne jakka ganske godt, men sidan eg allereie har ei jakke i dette garnet, så kunne eg tenke meg ein korterma genser denne gongen her. Fyrst tenkte eg at eg skulle gjere om jakka til ein topp, men sidan mønsterrapportane var så lange, var det vanskeleg å få det til å gå opp. Enten kom genseren til å bli for stor, eller så kom han til å bli pølseskinn, og ingen av dei alternativa var særleg flatterande...

Så var det denne toppen her. Eg likte mønsteret oppe, men eg var ikkje heilt fornøgd med kanten nede, og eg syntest at ermane var litt korte. De veit, trøndersommaren og alt det der. Dessutan syntest eg at halskanten frå jakka var finare enn kanten på denne. Kva gjer ein så? Jau, ein kombinerer. Ein dreg atter ein gong fram kalkulator og gamle reknekunnskaper, og så går ein laus. Eg tok vekk puffen på ermane på jakka, og så modererte eg halskanten litt.

Her er resultatet. Eg har laga litt lenger kant nede slik at han ikkje skal rulle seg opp, og førebels ser det ut til å fungere ganske bra.

Detalj frå mønsteret. 

Dette er nok ikkje siste gongen eg strikkar noko i Muskat. Neste prosjekt er eit opp-ned resteprosjekt til nokon som er svært glad i lilla. Eg har dessutan to nøste raudt garn igjen, så eit eller anna må ein finne på med dei også.

PS: Også denne gongen har eg lånt nokre bilete frå Garnstudio. Eg håpar dei tilgjev meg atter ein gong. 

Brrrrr

Det er rett og slett grisekaldt i Trøndelag for tida, faktisk er det minst 20 grader mindre enn eg strengt talt set pris på. Inspirasjonen til å strikke ullkle blir ikkje akkurat mindre av denne kulda her, og denne gongen har det blitt ein genser i Sandnes Mini Alpakka. Tanken var at det skulle vere ein genser med korte ermar fordi eg ikkje skulle bli så varm inne på jobben, men akkurat i dag skulle eg gjerne hatt lange ermar i staden.

Genseren er strengt talt eit resteprosjekt. Då eg strikka vestane i dette og dette innlegget, hadde eg som vanleg kjøpt ein heil pose med garn. Det blei att nok av brunfargen og lillafargen til dette prosjektet, og så har eg kjøpt til to nøste med rosa garn. At dette no har gjeve meg to nøste rosa og eit nøste lilla som det berre er tatt litt av, gjer vel at eg atter ein gong må setje i gong med eit restegarnprosjekt. Ein evig runddans kan ein kanskje kalle dette...

Genseren er ein kombinasjon av to oppskrifter frå dette heftet frå Sandnes garn. Eg har brukt oppskrifta til modell nr 22 og mønsterborden til modell nr modell nr 23. I alle fall sånn omtrent. Oppskrifta er justert litt pga manglande knappestolpe, og mønsteret har eit par ekstra omgangar med brunt her og der. Den dagen eg følgjer ei oppskrift til punkt og prikke, vil nok aldri kome...

Planlaus

Innkjøp av garn skjer ofte etter innfallsmetoden hos Strikkerska. Som regel handlar ho ein heil pose med garn når det er på tilbod, og så finn ho alltids noko å bruke det til. Denne gongen skulle vere unntaket. Då Drops hadde Merino Mania tidlegare i år, leita Strikkerska opp ei jakke ho kunne tenke seg å strikke og storma til garnbutikken for å kjøpe garn til henne. Ikkje eit nøste ekstra blei med heim denne gongen, for planen var å strikke denne jakka:

Men så gjekk det ei stund, og Strikkerska blei litt usikker på om ho skulle strikke jakka likevel. Ikkje var ho så fin som ho hugsa henne, og det var mange andre fine jakker på nettsidene til Garnstudio. Ein dag kom ho over denne og fall pladask. Dette skulle vere neste prosjekt. No er Strikkerska begynt å kome i den såkalte reparasjonsalderen, så ho hadde gløymt heilt at ho ikkje hadde kjøpt ein bærepose full med garn denne gongen her. Ho kom derfor fort ned på jorda att den dagen ho skulle starte på jakka og oppdaga at ho hadde garn nok til berre halvparten av henne. Over til plan B.

Plan B vil seie å søke på nettet igjen. Strikkerska kom over denne jakka her, og starta med stor iver. Etter å ha strikka opp eit nøste, melde skepsisen seg. Kom det til å bli for lite garn? Strikkerska tok fram alle gamle matematikkunnskapar, reknar på gram, omgangar, cm og til og med antal masker før ho konkluderte med at ho ikkje torde strikke jakka likevel. Ei jakke med 10 cm for kort arm på den eine sida er ikkje spesielt sjarmerande, har ho kome fram til.

OK. Då var vi over på plan C. Plan C innebar å leite etter oppskrifter til nokon som er litt mindre enn Strikkerska. Valet fall på ein kar som snart kom til å trenge ny ullgensar uansett, og denne blei godkjend av den omtalte karen.

Dei siste dagane har Strikkerska strikka og strikka og strikka, både dag og natt, og no er gensaren ferdig. Viss nokon lurer på korleis Strikkerska får tid til dette og om ho ikkje har ein jobb ho skulle ha passa, så kan Strikkerska opplyse om at ho har det. Problemet er berre at Strikkerska, som nemnt tidlegare, har kome i reparasjonsalderen, og eit lite helseproblem gjer at ho akkurat no har nokon andre til å passe jobben sin. Det blir derfor tid til å strikke litt meir enn vanleg.

I løpet av desse dagane har Strikkerska rekt opp igjen fleire centimeter av gensaren fleire gongar. Ho har konkluderte med at ein gensar med komplisert og uregelmessig flettemotiv ikkje kan strikkast med eit og eit halvt auge på TV-en og det andre halve på strikketøyet. Strikkerska anbefaler spesielt å halde seg unna filmar med George Clooney når ein skal strikke slikt mønster...

Og neste prosjekt? Det er på pinnane, og det mesteparten av det er med ein tråd og berre rette masker. Svært Clooney-venleg. Strikkerska har dessutan fått ei unnskyldning for å kjøpe meir Merino Extra Fine til eit seinare prosjekt. Ho må berre lese nokre strikkeoppskrifter fyrst.

PS: Dei bileta Strikkerska ikkje har tatt sjølv, er henta frå www.garnstudio.com, eit paradis for dei som gjerne les strikkeoppskrifter.

Æ ønske mæ... !

For ei stund sidan blei Strikkerska ferdig med ei lue med dusk. Bakgrunnen for det var ei klage frå nokon som visstnok aldri hadde fått lue med dusk, og det må ein jo gjere noko med. Lua er forøvrig ein favoritt og blir brukt kvar dag.

Så gjekk tida, og den indignerte duskluelause fekk auge på eit par vottar som eg hadde strikka til storesystera. Då var vi i gong igjen: "Æ å ønske mæ sånnre vottar." Dessutan var bestillinga at dei skulle passe til lua. Strikkerska leita i gamle oppskrifter, fann fram ei votteoppskrift som kunne passe, sørga for godkjenning og ilte ut for å kjøpe garn. Kva gjer ein ikkje for småfolk som gjerne vil ha strikkakle?

Som de ser, så passar vottane perfekt, og dei har gjort stor lukke hos ho som la inn bestillinga.

Hos Strikkerska står, som alltid, prosjekta i kø. Sokkar er som regel ikkje med på lista over spennande prosjekt som Strikkerska har lyst til å setje i gong med, men av og til må også slikt gjerast. Eit par sokkar forsvann på skulen plutseleg, og ein kar eg kjenner trong plutseleg eit par nye. Som regel har Strikkerska brukt ganske tjukt ullgarn til sokkar, men det har ikkje alltid vore spesielt vellukka. Ryktene seier at det blir for tjukt og klumpete i skoa, så då ho kom over tynt, slitesterkt sokkegarn frå Regia for eit par år sidan, var det eit lukketreff. Mønstrete og fine blir dei også, heilt av seg sjølv.

Kva så med neste prosjekt? Strikkerska er i tenkeboksen. Det betyr ikkje at ho ikkje har starta på neste prosjekt, men ho er no i ferd med å ta i bruk målband, kalkulator og gamle matematikkunnskapar fordi ho er usikker på om ho har nok garn til det neste ho har tenkt å strikke. Avgjerda fell nok ganske snart.

Tidstjuvar er ikkje alltid så dumme likevel

Bloggen har vore ein forsømt del av livet mitt i det siste. Grunnen er sjølvsagt at ein av og til strikkar plagg som ikkje kan presenterast på nettet før mottakaren har fått dei. Slik er det altså no. Det hemmelege prosjektet eg har halde på med i det siste, er ferdig og ligg på vent til det skal bli gåve om nokre veker. Det manglar enno knappar, men eg reknar med at min faste knappeinnkjøpar tek den jobben ein av dagane. I mellomtida har eg begynt på noko nytt. Hos ein lidenskapleg strikkar går det sjeldan meir enn nokre minutt mellom kvart prosjekt.

I midten av september kjøpte eg 11 nøste med Big Merino på sal. Eg har tidlegare strikka fleire plagg av Merino Extra Fine, og dette er omtrent det einaste garnet eg kan ha rett på huda utan å klø noko forferdeleg. Då Drops kom med Big Merino for ei stund sidan, blei eg nysgjerrig. Det ville vore glimrande med eit tjukkare garn med Merino sin kvalitet, problemet var berre at dei ikkje hadde det på City Syd, der eg som regel handlar. Men på ein impulstur innom Jens Hoff i byen, oppdaga eg at dei hadde det. På sal. Hurra! 11 nøste lys mosegrønt garn kom i korga mi, utan anna plan enn at dette kunne bli ein hals og kanskje ei lue eller noko slikt.

Tida gjekk, eg strikka på hemmelege saker og andre saker, og eg brukte altfor mykje tid på tidstjuvar. Vi har vel alle vore bort i dei. Å lese andre sine strikkebloggar kan få tida til å flyge i eit ufatteleg tempo, og viss dei hadde teke husleige for den tida eg har brukt på strikkegrupper på facebook, så hadde eg truleg hatt svært tom konto.

Fordelen med å bruke altfor mykje tid på strikkesider på nettet, er at ein kjem over mange fantastisk flotte prosjekt som ein har lyst til å prøve seg på. Hadde eg ikkje vore ein utprega sta person og ei som likar å få unna ulike prosjekt, så hadde eg nok hatt huset fullt av ufo-ar (uferdige objekt for dei som måtte lure). Eg kom over fleire flotte luer og halsar som eg kunne tenke meg å strikke, og så laga eg min eigen variant av dei.

Fyrst blei det ein hals inspirert av Marte Helgetun sin hals i perlestrikk. I staden for perlestrikk valde eg å forskyve mønsteret ei maske mot høgre for kvar om gang, og dette ga ein effekt av striper på skrå. Halsen er strikka med snurr for at han skal ligge penare.

På dette biletet ser ein tydeleg snurren. Dette har eg aldri prøvd før, og det var litt uvant at strikketøyet snurra seg på pinnen.

Sidan eg ein gong brende meg på å kjøpe for lite garn til eit prosjekt og ikkje klarte å finne eit einaste nøste som ikkje hadde stor fargeforskjell, har eg alltid sørga for å kjøpe nok garn. Ofte meir enn nok garn, faktisk... Det var altså fleire nøste igjen. Kva skulle ein så finne på? Jau, fyrst blei det ei lue med same mønster som halsen. Deretter blei det jammen nok garn til ein hals til. Det har allereie vore vinter i Trøndelag lenge, og det er kaldt. Eg trong ein hals til å ha under jakka så ikkje nordavinden skulle gje meg gåsehud både her og der, og då måtte eg berre prøve meg på ein hals som har gått som ein farsott på både facebook og strikkebloggar. Han er så enkel at sjølv mor kan klare han, og for dei som måtte lure på korleis han blei laga, så kan dei sjå her. Mønsteret er det same som på lua og den andre halsen, og eg har hekla ein kant av fastmasker rundt. Halsen fekk litt anna form enn viss ein strikkar vanlege riller. Grunnen til dette er at mønsteret får heile arbeidet til å forskyve seg, slik at det blir meir som eit parallellogram enn eit rektangel.

Både lua og halsen såg litt tamme ut utan pynt, og på denne bloggen fann eg oppskrift på korleis ein kan hekle blomster. Hekle kan eg, men eg bør nok ha oppskrift viss eg skal gjere det, og denne blomsten passa perfekt.

Då bør eg vere budd på minst eit halvt år med vinter...

Omlag to minutt etter at dette prosjektet var ferdig, var det nye på pinnane. Bestillinga til neste prosjekt blei lagt inn med klar tale: "Æ å ønske mæ sånnre votta!" Dei får bli tema for neste blogginnlegg.

Restevinter

Det går definitivt mot kaldare tider i Trøndelag. Det er absolutt inga for at vi skal bli kollektivt dehydrerte i bartebyen, det har vi jammen fått erfare i det siste. Det er surt, vått og hustrig, og vi innser derfor at vi må førebu oss til kaldare tider, også når det gjeld innhaldet i klesskapet.

Denne lilla vesten har blitt presentert tidlegare på bloggen, og han har vore ferdig ei god stund no. Eg hadde 4 nøste til disposisjon, men etter 3 nøste sa ho som skal bruke han høgt og tydeleg stopp! Så lang, men ikkje lenger! Nøste nr 4 er lagt vekk og notert inn på 5-årsplanen. Ein ekte strikkeentusiast ligg neppe noko tilbake for sovjetiske menn med bart når det gjeld å legge lange planar, ei heller denne dama her.

Så dukka det plutseleg opp 3 nøste med garn frå ein Hello Kitty-genser som blei strikka for eit års tid sidan. Kva skulle desse brukast til? Nokon hadde lagt inn klage på at dei aldri hadde fått lue med dusk, så då blei det lue med dusk. Lua er strikka med eit halvt auge Marius-mønsteret. Strikking på frihand har begynt å bli ei ganske vanleg tidtrøyte her i heimen. Det andre halve auget var stort sett på TV-en.

For nokre månader sidan blei denne lua strikka. Ho er strikka av to nøste Sisu som låg att etter ein kjole som blei strikka for fleire år sidan. Eigaren av lua var sjølv på garnstudio.com og leita opp kva ho ville ha, så då var det berre å fyre opp pinnane.

Den same eigaren ville også ha vottar til lua, så då blei dette neste prosjekt. Desse blei strikka ferdig sist fredag. Sjølv om dei ikkje er strikka i same mønster, så passar dei vel saman med lua. Det grå garnet er den same fargen som i lua, men her er det brukt svart i staden for koksgrått. Grunnen til det er at det var denne fargen som låg i restekassa, og målet for resten av året er å få unna ein del restegarn som ligg og tek plass.  Strikkerska innser at dette kan bli vanskeleg, når både Obs!, Jens Hoff og Drops har sal på garn samtidig...

Dette burde vel gå ganske godt saman, får ein tru. Eg har fått ei klar og tydeleg bestilling på "sånnre votta te mæ å", så ein skal ikkje sjå bort frå at det kan dukke opp fleire Selbuvottar på bloggen etter kvart.

Den siste førebuinga - så langt - til kaldare dagar er ein hals. Ein gong for eit års tida sidan kjøpte eg ein bærepose med garn på sal på Obs! Mesteparten av garnet blei ein genser, men det var att 4 nøste. Sjølv om Strikkerska er ein skarve norsklektor, så har ho klart å rekna ut at halsen blir 125 cm lang når han er ferdig, og det bør vel halde til to gongar rundt halsen på ei som snart susar inn i tenåra.

Eg må innrømme at eg atter ein gong har ramla utpå og handla ein bærepose med garn på Obs! Av dette skal det bli nokre plagg som neppe blir vist på bloggen før langt utpå nyåret, all den tid dei skal bli gåve til nokon i dei tider. Dersom det blir litt stille på bloggen, så er det altså fordi eg held på med eit prosjekt som ikkje kan visast fram på lenge enno.

Strikkeblogger.no

Ein vanleg dag startar gjerne med ein sveip innom facebook på mobilen. Deretter går turen til strikkeblogger.no for å sjå om det skjer noko interessant på strikkefronten rundt omkring. Strikkeblogger.no er eit samlingspunkt for strikkebloggar, dvs mange strikkebloggar samla på ein plass. I staden for å surfe rundt på utallige bloggar for å sjekke kva som er nytt og kven som har oppdatert, kan eg berre følgje med på strikkeblogger.no. Praktisk og tidssparande! No er eg også med, så mine innlegg kjem heretter til å kome på eigen blogg og på strikkeblogger.no omlag samtidig. Ulempa med dette er sjølvsagt at nettlesaren min er full av bokmerke til sider med idéar, og at eg nok bør vere strikkefør til eg blir omlag 99 viss eg skal kome i mål med alle planane mine....

Kva skjer så hos Strikkerska for tida? Jau, gemalen har kjøpt knappar til den raude jakka, så no er ho komplett. Slik ser ho ut på:

Eg ser at eg nok laug litt i forrige innlegg. Ho er nok litt skreiv i fronten, men det får eg rette opp etter neste vask. Nedanfor er detaljar frå mønsteret.

Fargane på bileta lyg litt, men for dei som måtte lure, så er det Drops Muskat i denne fargen eg har brukt. Oppskrifta er å finne her.

Mens eg venta på at gemalen skulle kjøpe knappar til jakka (praktisk med mann som jobbar i byen, slike får mange slags oppdrag), har eg slett ikkje tvinna tommeltottar. Eg hadde 4 nøste med Sandnes Mini Alpakka liggande, i ein nydeleg lillafarge. Planen var at dette skulle bli hals til meg sjølv til vinteren, men etter at eg hadde strikka litt av halsen, oppdaga eg at eg ikkje kunne ha dette garnet mot naken hud. Pga ein hudsjukdom er det berre nokre få ullgarnsortar eg kan bruke mot halsen utan å bli riktig festlig raudflammande, og Sandnes Mini Alpakka var dessverre ikkje ein av desse, sjølv om eg hadde håpa det.

Kva gjer ein så med 4 nøste ullgarn? Jau, ein startar på eit opp-ned-prosjekt igjen, som kan bli så langt som det blir med 4 nøste. Planen var å strikke ein vest som liknar på den som eg strikka til meg sjølv tidlegare i år. Spesielt interesserte kan sjå på innlegget frå 16. august. Eg har derfor atter ein gong hatt to tankar i hovudet samtidig. Eg brukar oppskrifta frå Sandnes til mønsteret på vesten, mens sjølve forma på vesten er utarbeidd etter denne, som har gått som ein farsott blant norske strikkebloggarar det siste halve året. Eg har rett og følgt ( i alle fall nesten) oppskrifta til str. large heilt til eg kom til der som ermane skulle skiljast frå bolen. Dette ser ut til å bli omtrent str. 8 år. Vidare framdrift kjem sjølvsagt i eit anna blogginnlegg. Eg reknar med at arbeidet veks ganske bra i løpet av helga. Biletet under viser status akkurat no. Neste gong skal eg strikke etter oppskrift. Trur eg.

På strikkekøyret

Siste sting blei sydd på den raude jakka tidlegare i dag. Eg fekk nokre fleire fridagar enn eg hadde tenkt no dei siste to vekene, og dei har stort sett blitt brukt til strikking. Jakka har ein flott farge, og når eg berre får sendt avgarde gemalen for å kjøpe knappar til henne og hyra inn ein modell til fotografering, så skal ho presentast nærare. Enn så lenge får dette biletet duge. Eg må presisere at ho ikkje er så skeiv som ho ser ut til. Det er mogeleg at det hadde vore lurt å ta seg litt betre tid når produktet skulle fotograferast. Det er også mogeleg at det hadde vore lurt å koste av litt av rusket som smitta av frå golvet før ein knipsa...

Og neste prosjekt? Gje meg tre minutt, så er det på pinnane.

Sommarens forsømte

Trondheim har hatt den verste sommaren sidan attenhundreogsveltihel. Hadde det ikkje vore for at vi har vore ein tur på sydlegare breiddegrader i juli, så hadde det vel stått dårleg til med D-vitaminlageret før vinteren. Når eg reiser til Syden, så er det sjeldan med strikka kle i bagasjen. Dels er det fordi dei tek ein del plass i kofferten, dels er det fordi dei av og til kan bli litt varme, og dels er det fordi eg ikkje vil ha solkrem på dei. Eg presenterer derfor to prosjekt frå i fjor, som i år har hamna i kategorien "forsømte og forvist til bakerst i kleskapet" - rett og slett fordi ermelause strikkatoppar ikkje er spesielt pene med ullundertøy under. Men neste år, kanskje? Eller så må dei rett og slett få bli med sørover likevel ved neste høve.


Brun topp i Mandarin Petit. Skulle hatt ein omgang med strykejernet, men slikt skjer berre til fest her i huset...

Lilla topp i Mandarin Classic. Strikka i høve eit jubileum som viste seg å bli eit av høgdepunka i fjor. Definitivt ein av favorittane.

Eit blikk på yr.no fortel meg at desse to mest truleg hamnar bakerst i kleskapet igjen no.

Multitasking

Då eg var omlag 7 år gammal, oppdaga eg gleda ved litteratur. Det starta med Bobseybarna og Frøken Detektiv og utvikla seg etter kvart vidare gjennom både norsk og utanlandsk litteratur. Etter kvart gjekk det som det måtte gå, Strikkerska blei norsklektor. Då eg var omlag 10 år, oppdaga eg strikking - og kombinasjonen av litteratur og strikking. Eg brukte å lese bøker samtidig som eg strikka, noko som stort sett gjekk aldeles glimrande. Denne vana har følgt meg heile tida sidan. Eg har faktisk strikka meg gjennom storparten av litteraturpensumet på universitetet - men aldri på lesesalen, ein stad går grensa sjølv for ein lidenskapleg strikkar! Det er mogeleg at dette er grunnen til at eg til slutt enda opp som syntaktikar... Likevel er det kanskje ikkje å anbefale å strikke svært komplisert mønster samtidig som ein les bøker. Unntaket er setesdalskofter, etter at ein har strikka 3-4 stk av dei, går dei stort sett på autopilot. Det er derfor glimrande at ermane på det nye prosjektet mitt er heilt glattstrikka. I dag blei derfor nokre timar brukt på terrassen, med eit erme og ei bok.

10 poeng til dei som klarar å finne ut kva for bok som var dagens val. Som eit hint kan ein vel seie at Strikkerska var i det postmodernistiske hjørnet i dag.

Lilla kjole ferdig

Etter 10 dagar med iherdig strikking blei den lilla kjolen ferdig. Så fort har eg ikkje strikka ferdig eit plagg på veldig lenge. Ein stor del av han blei strikka mens 86 mil fauk forbi på veg til og frå Vestlandet - ein ekte strikkar let jo ikkje eit slikt høve til å få strikka gå frå seg. No startar skuleåret att, og det betyr at det atter kjem til å dukke opp norsktekstar og historieprøver i store dungar, så det er lite truleg at tempoet på det neste prosjektet kjem til å bli så høgt.

Slik ser kjolen ut. Fargen stemmer ikkje heilt, han er litt mørkare enn biletet viser. Modellen er dessverre så skummamjølkbleik. Garnet er Muskat.

Eit anna prosjekt har også blitt ferdig denne veka. Dette er nok ein vest som er tenkt brukt på jobben sidan det av og til kan vere litt kjølig der. Vesten er strikka i Sandnes Mini Alpakka og har vore ferdig ei god stund. No i sommar blei det endeleg ein bytur, og på Sommer møtte eg ein av mine tidlegare elevar som straks viste meg kva slags knappar som var perfekt til denne. Observante lesarar vil sjå at plenen til Strikkerska skulle vore klipt, men ho er altfor oppteken med å strikke til å tenkje på det...

Eit nytt prosjekt er sjølvsagt allereie på pinnane. 20 nøste med Muskat i ein fantastisk raudfarge skal bli jakke etter kvart. Som de skjønar, så er Strikkerska i det egoistiske hjørnet for tida og strikkar berre til seg sjølv. Det går nok over etter kvart.

Denne blir neppe ferdig på 10 dagar, for her er det mønster både frå retta og vranga. For dei som lurer, så er oppskrifta her.

Lita strikkekrise

Vestlendingen har reist til Vestlandet for å helse på slekt og vener. Strikketøyet er med. Alle dei 20 nøsta blei nøye pakka ned, fleire strikkepinnar kom opp i veska og endå 4 andre nøste blei også med i tilfelle kjoleprosjektet blei ferdig tidlegare enn eg trudde. Å gå tom for strikketøy er krise for ein erfaren strikkar, og neste prosjekt er alltid klart. I bilen til Vestlandet blei det eine ermet nesten ferdig, heilt etter malen frå det fyrste ermet. Etterpå var det bolen som stod for tur. Det var då Strikkerska oppdaga krisa. Strikkeoppskrifta ligg att på ei hylle i Trøndelag! Dette er fyrste gong i ei meir enn 30 år lang strikkekarriere at dette har skjedd, og brått blei gode råd dyre. Kva gjer ein no?

Takk og lov for bloggen! Heldigvis hadde eg lese gjennom oppskrifta eit par gonger, så eg visste omtrent kva som stod att. I dag har bileta blitt studerte nøye - takk og lov for zoom-funksjonen! Masker har blitt telt, hol har blitt telt, og eg har konkludert med at resten av kjolen blir til på gefühlen. Det går vel bra denne gongen også, det er trass alt ikkje fyrste gongen ein strikkar utan oppskrift.

Biletet under viser korleis kjolen ut i kveld. Den innleigde modellen trudde kanskje at ho kunne tenkje seg å tjuvlåne han ved eit høve.

Kjole og to tankar i hovudet samtidig

Strikkerska har vore på garnsal. Akkurat det kjem neppe til å utløyse nokon nasjonal flaggdag, all den tid det skjer (altfor) ofte. Som så ofte før blei resultatet 20 nøste - som kanskje kunne bli til noko ein gong. Valet fall på lilla denne gongen, og garnet er Muskat. Kjøpte strikkerska med seg noko mønster? Nei. Det er då alltids så mykje fint å finne på Ravelry eller på Garnstudio, tenkte ho, som så mange gongar før...

For nokre dagar sidan kom strikkerska over ein kjole ho gjerne kunne tenke seg å strikke. Ho fann han i dette bladet her:

Trendy stod det også at kjolen skulle vere, og det frista å vere trendy for ein gongs skuld. Ikkje såg kjolen ut til å vere spesielt vanskeleg å strikke heller, så dette burde gå heilt fint.

Eit aber var at kjolen såg ut til å vere litt kort. Strikkerska er over dei tidene der så korte kjolar har nokon positiv effekt på henne eller omgjevnadene, så kjolen måtte definitivt strikkast litt lenger. Korleis skulle ein så løyse det problemet? Strikkerska hadde 20 nøste til disposisjon, mønsteret var til eit heilt anna garn, og strikkerska blei derfor litt redd for at dei 20 nøsta skulle bli for lite. Ingen er vel tent med ein kjole som går berre opp til brystbeinet. Strikkerska såg heller ikkje for seg at det kom til å bli særleg pent med ein korterma kjole, trendy eller ikkje. 

Løysinga dukka plutseleg opp, rekande på ei fjøl, som ein gjerne seier på Vestlandet. På sin daglege vandring rundt på andre strikkebloggar, dukka det plutseleg opp ein teknikk som gjer at ein kan starte oppe på eit plagg i staden for nede. I tillegg til dette treng ein ikkje å sy i erma på plagget. Halleluja! Strikkerska var overbevist. Montering av erme på strikkeplagg er ikkje akkurat favorittsysslen, sjølv om Strikkerska skjønar at det må til. Her er ei lenke til ein genser som er strikka "top down". Genseren har forøvrig gått som ein farsott blant norske strikkebloggarar, har Strikkerska oppdag på si ferd på internettet.

Eit problem gjenstod. Kjolen måtte vere i det samme designet som i bladet. Det var då det var på tide å ha to tankar i hovudet samtidig. Kjolen blir altså til med eit blikk på mønsteret frå Ravelry og eit blikk på mønsteret i bladet. Denne gongen var Strikkerska glad for at strikkinga har vore ein kjær hobby i 30 år, for dette krevde litt tenking, rekning og spekulering.

Korleis ligg det så an med prosjektet. Jau, biletet under viser at det ser ut til å gå toleleg bra. Strikkerska har allereie prøvd på seg plagget slik som det er no, og det ser ut til å passe bra. Halskanten er strikka ferdig ganske tidleg for å sjå at breidda over skuldrane blei bra og at ermet blei passe langt. Heretter er det rein plankekøyring, trur eg. Eit erme til, og så vidare mønster nedover. Å lese ei oppskrift "opp-ned" er faktisk mykje mindre komplisert enn Strikkerska trudde, så dette bør gå bra. At masketalet på pinnen ikkje stemmer heilt med det som står i oppskrifta, at Strikkerska har tenkt å lage like felt rundt heile kjolen i staden for å sy att i sidene slik som på biletet, og at ho derfor må berekne felta nedover og aukingane for å få kjolen lenger, må vel også la seg løyse på eit vis.

Planen er at kjolen skal bli ferdig så tidleg at han kan brukast før hausten set inn. Sidan Strikkerska bur i Trøndelag, veit ho at det hastar.

Strikkerska presenterer nokre gamle prosjekt:

Stikkinga har vore min faste følgjesvein sidan eg var 10 år og arva ein søppelsekk med Skolegarn av ei lita, gammal dame som budde i eit lite, gammalt hus rett ved sida av meg. Lenge har eg tenkt på å starte min eigen strikkeblogg, og no er vi i gong. Det aller fyrste innlegget viser noko av det som eg strikka i løpet av våren.


Tunika/kjole med Marius-mønster til ei som er i den lilla fasen.


RBK-genser i Mandarin Petit til ein lidenskapleg RBK-fan eg kjenner.

Feriestrikking. Verdas beste kjøkenklutar. Strikka i restegarn, stort sett Mandarin Petit.

Ermelaus jakke. Strikka av restegarn. Starta oppe sjølv om oppskrifta sa at ein skulle starte nede. Fin måte når ein er usikker på kor mykje garn ein har, men krev akk så mykje tankeverksemd.


Kjole av restegarn, stort sett Mandarin Petit. Veldig rosa. Heldigvis kjenner eg nokon som er glad i rosa.

Ullvest til strikkerska. Då eg bytte jobb og kom frå ein gammal skule der ventilasjonsanlegget var frå før innføringa av parlamentarismen og til ein ny og moderne skule, blei det brått slutt på kjensla av at ein var midt i overgangsalderen. Det blei også slutt på å gå i T-skjorte eller tynn skjorte midt på vinteren. Strikkerska fraus på jobb for fyrste gong i sitt liv, og behovet for ein vest oppstod, sidan strikkerska veit at ho har ein tendens til å bli veldig varm viss ho får på seg ein ullegenser.


Og konklusjonen er: Ikkje ta bilete til bloggen med mobilen.