Planlaus

Innkjøp av garn skjer ofte etter innfallsmetoden hos Strikkerska. Som regel handlar ho ein heil pose med garn når det er på tilbod, og så finn ho alltids noko å bruke det til. Denne gongen skulle vere unntaket. Då Drops hadde Merino Mania tidlegare i år, leita Strikkerska opp ei jakke ho kunne tenke seg å strikke og storma til garnbutikken for å kjøpe garn til henne. Ikkje eit nøste ekstra blei med heim denne gongen, for planen var å strikke denne jakka:

Men så gjekk det ei stund, og Strikkerska blei litt usikker på om ho skulle strikke jakka likevel. Ikkje var ho så fin som ho hugsa henne, og det var mange andre fine jakker på nettsidene til Garnstudio. Ein dag kom ho over denne og fall pladask. Dette skulle vere neste prosjekt. No er Strikkerska begynt å kome i den såkalte reparasjonsalderen, så ho hadde gløymt heilt at ho ikkje hadde kjøpt ein bærepose full med garn denne gongen her. Ho kom derfor fort ned på jorda att den dagen ho skulle starte på jakka og oppdaga at ho hadde garn nok til berre halvparten av henne. Over til plan B.

Plan B vil seie å søke på nettet igjen. Strikkerska kom over denne jakka her, og starta med stor iver. Etter å ha strikka opp eit nøste, melde skepsisen seg. Kom det til å bli for lite garn? Strikkerska tok fram alle gamle matematikkunnskapar, reknar på gram, omgangar, cm og til og med antal masker før ho konkluderte med at ho ikkje torde strikke jakka likevel. Ei jakke med 10 cm for kort arm på den eine sida er ikkje spesielt sjarmerande, har ho kome fram til.

OK. Då var vi over på plan C. Plan C innebar å leite etter oppskrifter til nokon som er litt mindre enn Strikkerska. Valet fall på ein kar som snart kom til å trenge ny ullgensar uansett, og denne blei godkjend av den omtalte karen.

Dei siste dagane har Strikkerska strikka og strikka og strikka, både dag og natt, og no er gensaren ferdig. Viss nokon lurer på korleis Strikkerska får tid til dette og om ho ikkje har ein jobb ho skulle ha passa, så kan Strikkerska opplyse om at ho har det. Problemet er berre at Strikkerska, som nemnt tidlegare, har kome i reparasjonsalderen, og eit lite helseproblem gjer at ho akkurat no har nokon andre til å passe jobben sin. Det blir derfor tid til å strikke litt meir enn vanleg.

I løpet av desse dagane har Strikkerska rekt opp igjen fleire centimeter av gensaren fleire gongar. Ho har konkluderte med at ein gensar med komplisert og uregelmessig flettemotiv ikkje kan strikkast med eit og eit halvt auge på TV-en og det andre halve på strikketøyet. Strikkerska anbefaler spesielt å halde seg unna filmar med George Clooney når ein skal strikke slikt mønster...

Og neste prosjekt? Det er på pinnane, og det mesteparten av det er med ein tråd og berre rette masker. Svært Clooney-venleg. Strikkerska har dessutan fått ei unnskyldning for å kjøpe meir Merino Extra Fine til eit seinare prosjekt. Ho må berre lese nokre strikkeoppskrifter fyrst.

PS: Dei bileta Strikkerska ikkje har tatt sjølv, er henta frå www.garnstudio.com, eit paradis for dei som gjerne les strikkeoppskrifter.

Æ ønske mæ... !

For ei stund sidan blei Strikkerska ferdig med ei lue med dusk. Bakgrunnen for det var ei klage frå nokon som visstnok aldri hadde fått lue med dusk, og det må ein jo gjere noko med. Lua er forøvrig ein favoritt og blir brukt kvar dag.

Så gjekk tida, og den indignerte duskluelause fekk auge på eit par vottar som eg hadde strikka til storesystera. Då var vi i gong igjen: "Æ å ønske mæ sånnre vottar." Dessutan var bestillinga at dei skulle passe til lua. Strikkerska leita i gamle oppskrifter, fann fram ei votteoppskrift som kunne passe, sørga for godkjenning og ilte ut for å kjøpe garn. Kva gjer ein ikkje for småfolk som gjerne vil ha strikkakle?

Som de ser, så passar vottane perfekt, og dei har gjort stor lukke hos ho som la inn bestillinga.

Hos Strikkerska står, som alltid, prosjekta i kø. Sokkar er som regel ikkje med på lista over spennande prosjekt som Strikkerska har lyst til å setje i gong med, men av og til må også slikt gjerast. Eit par sokkar forsvann på skulen plutseleg, og ein kar eg kjenner trong plutseleg eit par nye. Som regel har Strikkerska brukt ganske tjukt ullgarn til sokkar, men det har ikkje alltid vore spesielt vellukka. Ryktene seier at det blir for tjukt og klumpete i skoa, så då ho kom over tynt, slitesterkt sokkegarn frå Regia for eit par år sidan, var det eit lukketreff. Mønstrete og fine blir dei også, heilt av seg sjølv.

Kva så med neste prosjekt? Strikkerska er i tenkeboksen. Det betyr ikkje at ho ikkje har starta på neste prosjekt, men ho er no i ferd med å ta i bruk målband, kalkulator og gamle matematikkunnskapar fordi ho er usikker på om ho har nok garn til det neste ho har tenkt å strikke. Avgjerda fell nok ganske snart.

Tidstjuvar er ikkje alltid så dumme likevel

Bloggen har vore ein forsømt del av livet mitt i det siste. Grunnen er sjølvsagt at ein av og til strikkar plagg som ikkje kan presenterast på nettet før mottakaren har fått dei. Slik er det altså no. Det hemmelege prosjektet eg har halde på med i det siste, er ferdig og ligg på vent til det skal bli gåve om nokre veker. Det manglar enno knappar, men eg reknar med at min faste knappeinnkjøpar tek den jobben ein av dagane. I mellomtida har eg begynt på noko nytt. Hos ein lidenskapleg strikkar går det sjeldan meir enn nokre minutt mellom kvart prosjekt.

I midten av september kjøpte eg 11 nøste med Big Merino på sal. Eg har tidlegare strikka fleire plagg av Merino Extra Fine, og dette er omtrent det einaste garnet eg kan ha rett på huda utan å klø noko forferdeleg. Då Drops kom med Big Merino for ei stund sidan, blei eg nysgjerrig. Det ville vore glimrande med eit tjukkare garn med Merino sin kvalitet, problemet var berre at dei ikkje hadde det på City Syd, der eg som regel handlar. Men på ein impulstur innom Jens Hoff i byen, oppdaga eg at dei hadde det. På sal. Hurra! 11 nøste lys mosegrønt garn kom i korga mi, utan anna plan enn at dette kunne bli ein hals og kanskje ei lue eller noko slikt.

Tida gjekk, eg strikka på hemmelege saker og andre saker, og eg brukte altfor mykje tid på tidstjuvar. Vi har vel alle vore bort i dei. Å lese andre sine strikkebloggar kan få tida til å flyge i eit ufatteleg tempo, og viss dei hadde teke husleige for den tida eg har brukt på strikkegrupper på facebook, så hadde eg truleg hatt svært tom konto.

Fordelen med å bruke altfor mykje tid på strikkesider på nettet, er at ein kjem over mange fantastisk flotte prosjekt som ein har lyst til å prøve seg på. Hadde eg ikkje vore ein utprega sta person og ei som likar å få unna ulike prosjekt, så hadde eg nok hatt huset fullt av ufo-ar (uferdige objekt for dei som måtte lure). Eg kom over fleire flotte luer og halsar som eg kunne tenke meg å strikke, og så laga eg min eigen variant av dei.

Fyrst blei det ein hals inspirert av Marte Helgetun sin hals i perlestrikk. I staden for perlestrikk valde eg å forskyve mønsteret ei maske mot høgre for kvar om gang, og dette ga ein effekt av striper på skrå. Halsen er strikka med snurr for at han skal ligge penare.

På dette biletet ser ein tydeleg snurren. Dette har eg aldri prøvd før, og det var litt uvant at strikketøyet snurra seg på pinnen.

Sidan eg ein gong brende meg på å kjøpe for lite garn til eit prosjekt og ikkje klarte å finne eit einaste nøste som ikkje hadde stor fargeforskjell, har eg alltid sørga for å kjøpe nok garn. Ofte meir enn nok garn, faktisk... Det var altså fleire nøste igjen. Kva skulle ein så finne på? Jau, fyrst blei det ei lue med same mønster som halsen. Deretter blei det jammen nok garn til ein hals til. Det har allereie vore vinter i Trøndelag lenge, og det er kaldt. Eg trong ein hals til å ha under jakka så ikkje nordavinden skulle gje meg gåsehud både her og der, og då måtte eg berre prøve meg på ein hals som har gått som ein farsott på både facebook og strikkebloggar. Han er så enkel at sjølv mor kan klare han, og for dei som måtte lure på korleis han blei laga, så kan dei sjå her. Mønsteret er det same som på lua og den andre halsen, og eg har hekla ein kant av fastmasker rundt. Halsen fekk litt anna form enn viss ein strikkar vanlege riller. Grunnen til dette er at mønsteret får heile arbeidet til å forskyve seg, slik at det blir meir som eit parallellogram enn eit rektangel.

Både lua og halsen såg litt tamme ut utan pynt, og på denne bloggen fann eg oppskrift på korleis ein kan hekle blomster. Hekle kan eg, men eg bør nok ha oppskrift viss eg skal gjere det, og denne blomsten passa perfekt.

Då bør eg vere budd på minst eit halvt år med vinter...

Omlag to minutt etter at dette prosjektet var ferdig, var det nye på pinnane. Bestillinga til neste prosjekt blei lagt inn med klar tale: "Æ å ønske mæ sånnre votta!" Dei får bli tema for neste blogginnlegg.