Hastverksprosjekt

Etter at Restevottane eg strikka for litt sidan brått blei altfor små, måtte dei erstattast i full fart for å hindre blåfrosne fingrar. Utvalet av tovavottar er rikhaldig, men det skulle visst absolutt vere vottar med tettsitjande vrangbord, må vite. Det var derfor berre å dukke ned i restegarnet og sjå kva ein fekk til.

Desse vottane er strikka av Merino Extra Fine og stort sett på frihand. Kanskje hadde det vore ein idé å bruke oppskrift, for tommelkilen blei liksom så underleg passert. Men så lenge mottakaren er fornøgd, så har eg ikkje tenkt å setje henne på idéen at det er noko som ikkje stemmer med dei.

 For dei som lurer på kvifor vottane ser ut til å vere strammare i overgangen mellom dei ulike fargeskifta, så er det fordi eg har festa endane den vegen. Ja, eg kunne nok ha trekt litt i dei før eg dampa dei, men som sagt: hastverksprosjekt. Dessutan var det eit fantastisk vêr ute då vottane blei ferdigstilt og fotografert, og vi som har budd i Trøndelag eit stund, veit at då heng ein seg ikkje opp i slike detaljar som buklete vottar, ein berre kjem seg ut så fort som mogeleg. Det kan bli lenge til neste gong.

~