Gammal travar til ny mann i livet

Når det dukkar opp ein ny mann i livet mitt, så byrjar det å klø i strikkepinnefingrane mine. Derfor blei det tidleg klart at julegåva dette året kom til å vere av ull. Det er best å gje han slike gåver før han blir så stor at han kan legge ned protest...

Valet fall på ein gammal travar. Denne har eg strikka til to venninner av meg, og eg strikka han også då eg fekk tittelen grandtante for eit års tid sidan. Eg veit at dressen er god og varm, og han veks med ungen fordi han har eit tøyeleg strukturmønster. Han er altså perfekt for ein aktiv, liten tass.

Dressen blei levert med ein ekstra knapp festa med ein tråd til kragen. Sidan den vesle mannen bur på ein annan kant av landet, kan det vere greitt å ha ein knapp på luringa viss uhellet skulle vere ute. Eg brukar også å legge ved resten av eit nøste dersom det skulle bli behov for litt ekstra garn ein gong.

Det blei også garn nok til ei lue. Denne trur eg kjem til å varme godt. Ho har dobbel kant og relativt store øyreklaffar, så ho bør halde både øyre og hovud gode og varme. Viss de lurer på korleis eg har strikka snorene, så er teknikken slik: Legg opp 4 masker, eventuelt plukk opp/fell ned til 4 masker (slik som eg har gjort nederst på øyreklaffane). Strikk dei 4 maskene rett. Skyv maskene over på den andre kanten av pinnen og strikk dei att. Ein strikkar altså dei 4 maskene rett frå same sida på kvar pinne. Dette betyr at det blir litt mellomrom i kanten, men når snora er ferdig og ein dreg i henne, vil det jamne seg pent ut.

Eg håpar dressen kjem til nytte og blir utsliten.